Σήμερα, 13 Νοεμβρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης – μια όμορφη αφορμή να θυμηθούμε κάτι απλό και αληθινό: ότι η ευγένεια, η ενσυναίσθηση και η αλληλεγγύη είναι αξίες διαχρονικές – και ίσως πιο απαραίτητες από ποτέ και η καλοσύνη δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη.
Η καλοσύνη στο σχολείο και στο φροντιστήριο
Η καθημερινότητα των μαθητών είναι γεμάτη προκλήσεις. Διαβάσματα, εξετάσεις, προγράμματα, προσδοκίες.
Και μέσα σε όλα αυτά, η καλοσύνη γίνεται σαν ανάσα.
Στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στις παρέες τους, εκφράζεται με μικρές, απλές πράξεις, φαίνεται στις μικρές κινήσεις:
- Όταν κάποιος μαθητής βοηθά έναν συμμαθητή να καταλάβει μια άσκηση.
- Όταν λέμε «μπράβο, τα κατάφερες!» ή «μην ανησυχείς, την επόμενη φορά θα είναι καλύτερα».
- Όταν ακούμε χωρίς να κρίνουμε.
- Στην αποδοχή της διαφορετικότητας.
- Σε μια φράση ενθάρρυνσης πριν από ένα τεστ.
Αυτές οι στιγμές είναι που χτίζουν μια τάξη, μια ομάδα, μια κοινότητα όπου όλοι νιώθουν ότι ανήκουν κι αναγνωρίζουν ότι η επιτυχία δεν είναι μόνο ατομικό επίτευγμα αλλά και αποτέλεσμα συνεργασίας, σεβασμού και θετικού κλίματος.
Η καλοσύνη ως δύναμη
Η καλοσύνη δεν είναι αδυναμία – είναι δύναμη.
Θέλει θάρρος να είσαι ευγενικός, ειδικά σε ένα περιβάλλον που συχνά προβάλλει τον ανταγωνισμό ως μοναδική οδό για την επιτυχία, που σε μαθαίνει να βιάζεσαι, να συγκρίνεσαι, να αγωνιάς για το "επόμενο βήμα".
Η καλοσύνη χτίζει εμπιστοσύνη, μειώνει το άγχος, δημιουργεί σχέσεις και ενισχύει την ψυχική ανθεκτικότητα. Είναι το «κλειδί» για μια εκπαιδευτική κοινότητα όπου κάθε μαθητής νιώθει ότι ανήκει και αξίζει.
Είναι αυτή που μάς θυμίζει πως πίσω από κάθε επιτυχία κρύβεται πρώτα ένας άνθρωπος – με συναισθήματα, προσπάθεια και όνειρα.
Η καλοσύνη στην εποχή της επίδοσης
Ζούμε σε μια εποχή που μετρά σχεδόν τα πάντα: βαθμούς, επιδόσεις, επιτυχίες, αποτυχίες. Από μικροί μαθαίνουμε να κυνηγάμε στόχους, να προσπαθούμε για το “άριστα” και να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους.
Μέσα όμως σε όλη αυτή την πορεία, υπάρχει κάτι που δεν μετριέται , δεν χωρά σε πίνακες και ποσοστά, αλλά κάνει όλη τη διαφορά — η καλοσύνη. Ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα, μια πράξη βοήθειας. Αυτά είναι τα "μαθήματα" που δεν γράφονται σε τετράδιο, αλλά μένουν στην καρδιά.
Η καλοσύνη δεν είναι απλώς ευγένεια∙ είναι στάση ζωής. Είναι η ικανότητα να βλέπεις τον άλλον με κατανόηση, να χαίρεσαι με τη χαρά του, να απλώνεις το χέρι σου όταν κάποιος δυσκολεύεται.
Στον αγώνα για την επιτυχία, συχνά ξεχνάμε πως δεν χρειάζεται να “ανέβουμε μόνοι” για να φτάσουμε ψηλά. Η συνεργασία, η στήριξη και η καλή πρόθεση μάς πάνε πιο μακριά απ’ όσο η σύγκριση ή ο ανταγωνισμός.
Η καλοσύνη δεν μας απομακρύνει από την επιτυχία — μας βοηθά να φτάσουμε εκεί με ψυχική ηρεμία και αυτοπεποίθηση. Όταν ένας μαθητής προσφέρει βοήθεια σε συμμαθητή του, όταν δείχνει σεβασμό στους δασκάλους του ή όταν μιλάει με ευγένεια ακόμη και σε μια δύσκολη στιγμή, δείχνει εσωτερική δύναμη.
Και αυτή η δύναμη είναι πολύ πιο σταθερή από οποιονδήποτε βαθμό.
Ας θυμόμαστε ότι οι εξετάσεις μετρούν γνώσεις, αλλά η ζωή μετρά χαρακτήρα.
Σε μια κοινωνία που συχνά μας σπρώχνει να “προλάβουμε”, να “ξεχωρίσουμε”, να “κερδίσουμε”, η καλοσύνη είναι πράξη γενναιότητας. Είναι η επιλογή να μην ξεχάσουμε τον άνθρωπο πίσω από το αποτέλεσμα.
Στο πλαίσιο της Συμβουλευτικής Υποστήριξης του Φροντιστηρίου, καλλιεργούμε καθημερινά αυτή τη στάση: να προσεγγίζουμε τη μάθηση με κατανόηση, σεβασμό και ενσυναίσθηση. Θέλουμε κάθε παιδί να αισθάνεται ότι η αξία του δεν εξαρτάται μόνο από τις επιδόσεις του, αλλά και από τον τρόπο που φέρεται, συνεργάζεται και προσπαθεί.
Γιατί στο τέλος της ημέρας, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία δεν είναι μόνο τι έμαθες — αλλά πώς ένιωσες μέσα στη διαδικασία.
Κι αν ένιωσες στήριξη, αποδοχή και καλοσύνη, τότε η επιτυχία έχει ήδη αρχίσει.
Ένα μήνυμα για τους μαθητές μας
Σε έναν κόσμο που κινείται γρήγορα, ας θυμόμαστε: η καλοσύνη δεν χρειάζεται χρόνο, χρειάζεται πρόθεση.
Ας τη διδάσκουμε όχι μόνο με λόγια, αλλά με το παράδειγμα μας – στην τάξη, στις συνεργασίες, στις καθημερινές μας επιλογές.
Γιατί η μεγαλύτερη επιτυχία δεν είναι να είσαι πρώτος, αλλά να γίνεσαι κάθε μέρα καλύτερος άνθρωπος.
Στην πορεία σας για τη γνώση, μη φοβάστε να χαμογελάτε, να προσφέρετε, να στηρίζετε ο ένας τον άλλον.
Γιατί, στο τέλος, αυτό που μένει δεν είναι το πόσο γρήγορα φτάσαμε, αλλά πώς πορευτήκαμε.
Άλκηστις Φλώρου Μ.
Υπεύθυνη Συμβουλευτικής & Life Coaching
